Vorige week stak de VO65 Janssen de Jong de Atlantische Oceaan over van Sint-Maarten naar Europa. Voor bemanningslid Laura van Veen was het niet haar eerste Transatlantic, deze keer hield ze een dagboekje bij.

“Tijd om naar Europa te gaan. Elke keer als ik off watch ga schrijf ik een paar regeltjes vanuit mijn bunk.”

Dag 0 – de dag voor vertrek

Alle voorbereidingen zijn getroffen. Het team, bestaande uit een vijftal gasten, schipper Jelmer, Jorden, Rutger en ikzelf heeft elkaar allemaal leren kennen onder het genot van een lekker laatste avondmaal. Er is een gezonde spanning bij iedereen, maar de sfeer is goed! Nog een laatste nachtje in een lekker bed en dan gaat de oversteek beginnen. We gaan voor een beetje een noordelijke route, het lijk er nu op dat we één lagedrukgebied aan de onderkant mee pakken, in het midden van de reis.

Dag 1 zaterdag

In de ochtend komen we als team bij elkaar om uitgebreid de doelen van de trip, de safety, het wachtschema en het leven en de organisatie aan boord door te spreken. Nog een paar uurtjes ontspannen, wat laatste verse boodschappen doen en uitchecken. Dan zijn we klaar voor vertrek. De laatste telefoontjes met vrienden en familie, de laatste whatsappjes. Tijd om de trossen los te gooien.

We nemen de brug van 16.00, het is wat bewolkt. We worden met gejuich bij en door de jachtclub uitgezwaaid. Aan de zuidkant van het eiland hijsen we de zeilen. Via het oosten beginnen we met een ruime windse slag over stuurboord, dan een overstag. Nog één keer alle reven testen en vervolgens varen we snel weg, weg van Sint-Maarten.

Nu is de tocht echt begonnen. Er staat een lekker windje rond de 20 - 22 knopen. Een paar mensen hebben voor en tijdens de nacht last van zeeziekte, niks geks in de eerste nacht aan boord. Voor de avond begint zetten we nog een eerste rif. Een stabiele eerste maar wel natte nacht, met flink wat water dat over het dek komt.

Dag 2 Zondag

Iedereen begint zijn draai te vinden aan boord. Op dag 1 hadden we de tijd 4 uur vooruitgezet, gelijk aan UTC, dit maakt het tijdsverschil bij aankomst minder extreem. Gedurende de ochtend wordt de wind steeds wat lichter en ruimt deze wat. We trekken het rif eruit, en zetten de voorzeilen wat losser. De j3 komt erbij. Zo varen we een lekker stabiel koersje. Rond 12en peelen we van de j1 naar de j0, een nog groter voorzeil. De wind neemt nog iets af naar zo’n 15 knopen. De middag is het eindelijk weer wat droger op het dek, en geniet iedereen van het zonnetje en kunnen de smocks en zeiljassen uit. We varen rustig de tweede nacht in.

Vannacht kwam er een flinke wolk met regen over. Shift naar links, we varen een bui in met wat meer wind maar na de wolk viel de wind zelfs even helemaal weg. Het verreisde wat schakelen met de stand van de zeilen en dus behoorlijk wat manoeuvres. Maar we zijn goed de nacht doorgevaren.

‘Snachts word ik weer uit mijn slaap gehaald, en maken we een wissel van de J0 naar de masthead ZER0. Hierdoor kunnen we beter doorvaren met de druk die we hebben.

Dag 3 maandag

Vandaag is een rustige dag met gemiddeld 10 knopen wind. We varen richting het noorden ter hoogte van Bermuda. In de ochtend doen we een zeilwissel van de J0 naar de masthead0, in combinatie met de J3. We zetten de outrigger erachter bij. Eind van de ochtend spotten we voor het eerst wat spray op de horizon, het zijn walvissen!

We zeilen rustig door, met een heerlijk zonnetje maar ook warme temperaturen. Rond 16.00 maken we een gijp en zetten we eindelijk echt koers naar het oosten, richting Europa. Een goede manoeuvre, de stack (alle spullen) wordt weer naar de hoge kan verplaatst. Met 12 knopen wind cruisen we heerlijk over de zee. Om 22.00 we varen de nacht in, het ziet er naar uit dat er in de ochtend wat meer wind gaat komen.

Dag 4 dinsdag

Het was een roerig nachtje, met flink wat regen en onweer. Een hele grote bui kwam over met zeker 26 knopen wind. We hadden de masthead0 nog omhoog. Na de bui nam de wind flink af. Zo’n 4 uur later hebben we in de ochtend de masthead0 weggehaald om vervolgens op de j2 een hogere koers te varen. Dit zodat we het gebied met minder wind konden ontlopen. Later op de dag zijn we voor J0 gegaan. Rond de 15 knopen wind in zo’n vier uur afnemend naar 10 tot 12 knopen.

Eind van de ochtend komt er een groepje dolfijnen langs, ze zijn niet heel actief. Waren ze nou aan het slapen? De wind neemt nog wat af, tijd om van de J0 naar de MHO te gaan. Een goede zeilwissel, als team raken we beter op elkaar ingespeeld en het is wat kalmer weer. Een rustige avond, met een erg lichte wind, die nog verder zakt van de 10 richting 5 knopen. We varen een hoge koers met de MHO, 80 twa.

Iedereen is inmiddels flink uitgerust, en gewend aan het leven aan boord. Met wat leuke verhalen en een lekker snackje, een worstje en Pringles chips varen we de avond in.

Dag 5 woensdag

In de nacht bouwde de wind door naar 20-25 knopen. De golven beginnen zich langzaam op te bouwen. In de vroege ochtend wisselde we de MHO naar de FRO. Er is nog meer wind voorspeld dus een goed moment om nu alvast van voorzeil te wisselen. De boot vaart inmiddels snelheden van rond de 24 knopen, VMG Downwind. Er komen een aantal dagen met veel wind aan!

Een ruwe 4 uur volgt, 4 uur waarin wat buien overkwamen en de golven net niet lekker met ons meerolde downwind. Dus veel, heel veel water over het dek. Inmiddels een wind van 25-32 knopen en we hebben een bootspeed van 26-28 knopen.

Tijdens mijn off wacht weer uit mijn slaap gehaald. Dit keer brak de mantel van de schoot. Dus halen we het zeil half naar beneden, een nieuwe schoot eraan en het zeil weer omhoog. Ondertussen zeilen we door met alleen de J2 op. Het wordt langzaam weer ietsjes rustiger, de wind is nu zo rond de 24 knopen. Dus vier uur later rollen we de FRO weer uit. Het is een mooie zonsondergang tussen de buien door.

Vandaag hadden we preps als snackje en Jorden had er misschien wel 15 tegelijk in zijn mond. Een behoorlijk grappig gezicht hahaha. Er valt weer een vliegende vis op het dek, maar dat is niet meer nieuw. De nacht lijkt stabiel te zijn met rond de 24 knopen wind. We gaan semi rustig de nacht door. Maar er komt nog steeds meer dan genoeg water over het dek.

Dag 6 donderdag

Vandaag staat er een steady wind 25 tot 32 knopen. Als er buien overkomen is er wat regen en flinke wind. Er is een lange swell qua sea state. Maar tussendoor zijn er ook vaak rommelige golven, dit maakt het varen uitdagend. We varen nog steeds met de FRO en één rif.

Elke dag moet er eten aangevuld worden in de day-bag, hier heb ik van tevoren allemaal verschillende tassen voor voorbereid. Één dag is één tas, Elke dag vullen we zo de freezed-dry en alle andere snacks aan. Snacks zoals noten, bars, gedroogd fruit, worstjes etc. Terwijl ik dit schrijf zie ik Rutger een hand vol apen koppen in zijn mond stoppen, hmmm hoor ik hem zeggen met zijn handje bewegend langs zijn hoofd hahaha.

Elke dag is de tas weer net wat anders dus een kleine verassing. Dit doorbreekt het vaste patroon aan boord. Ondertussen is het een natte bende op het dek maar ook regelmatig binnen in de boot waar iedereen met zijn zeiknatte pak binnen stapt. Daarom is het elke 4 uur iemand zijn taak om de vloeren/bilge te hozen en sponzen. Deze persoon maakt dan ook een ronde door de boot of alles in orde is, het niet ergens lekt of noem het maar op.

De boot schommelt glijdt en beukt bonkend door en op het water, probeer dan maar te slapen…. 4 uur op 4 uur af telkens hetzelfde verhaal. Ik heb mijn bedje inmiddels al 2 dagen onder helling staan en een ideaal kuiltje als kussen gecreëerd. Ik lig als een soort flamingo op mijn rug, met een voet tegen mijn andere. Zo probeer ik om stabiel te kunnen slapen. Vermoeid door het sturen val ik altijd goed in slaap. Gedachte op nul en maximaal je slaap uren proberen te benutten.

Dag 7 vrijdag

Het was een mega donkere nacht met veel wind, 26-30 knopen maar na de buien nam deze weer af. We voeren alleen op de meters, op de horizon zag je helemaal niks.

Het ritme van elke shift is hetzelfde, een half uurtje inkomen boven op het dek, dan een uurtje sturen, een uurtje niks doen en dan nog een uurtje sturen. Soms is dat laatste uur niet nodig als de gasten aan boord in de betreffende condities goed kunnen sturen.

We moeten inmiddels meer en meer laagjes kleding aandoen, het water over het dek wordt steeds kouder. We begonnen met een korte broek en shirt, maar inmiddels is het thermos en truien aan. Iedereen heeft zijn eigen haakje aan boord met o.a. verschillende zeilpakken en een zwemvest, elke keer zoek je weer een droog plekje benedendeks om je eigen broek en laarzen aan te doen zonder dat je onder lagen nat worden. Dat is het laatste wat je wilt.

Aan het einde van de ochtend was er een hele mooie swell en wind van zo’n 28-30-32 knopen. Tweemaal razen we van een golf af met een bootspeed van wel 30,5 knoop, wat blijft dat een mooi moment. Toch droppen we de FRO en varen we verder met de J2 en een rif in het grootzeil. Zo is het allemaal net wat beter te controleren.

Na 12.00 uur hebben we de half way ceremonie gedaan. Voor de mensen die voor het eerst de Atlantische oceaan overstaken, kwam vriend neptunus langs en sprak de nieuwelingen even toe. Vervolgens voor iedereen een klein slokje rum en een sigaar. Altijd een leuk moment om met het gehele team te delen. Even met zijn allen op de foto en weer terug aan het werk. Terug in het ritme. We denderen weer door met de FRO en een rif, later zetten we zelfs een tweede rif. Dit blijkt een erg prettige set up te zijn.

Dag 8 zaterdag

Opnieuw een nacht en dag met veel wind. Zo’n 32 knopen en af en toe wat terugvallend in fases. Een donkere nacht waarin het flink werken was met de FRO en 2 reven. Het voordeel is dat 30 knopen wind, inmiddels begint te voelen als 20 knopen. Het blijft een mooi spelletje om van golfdal naar golfdal te sturen. Soms even de rem iets erop met 32 knopen wind of meer. Dan willen we liever iets dieper varen en de echte grote kuilen van golven vermijden. Soms is het best uitdagend om onderweg naar huis langzamer te varen. Maar uiteindelijk is het wel prettiger dat we zo gecontroleerd over het water suizen.

Nat, nat, nat, het is niet meer nieuw het is elke dag hetzelfde. Inmiddels heb ik al 2 dagen mijn grote snelle zonnebril die ik als bescherming tegen het zoute water in mijn ogen gebruik, vervangen door ski goggles. Met die continue spray zeezout in je ogen is dit echt top! Wanneer je niet op wintersport kan gaan omdat je zo nodig op een boot moet varen dan moet je je ski goggles maar op de boot gebruiken!

De snelheid pieken blijven hoog, als je van een set lange rollende golven afdondert. De kuilen zijn van top tot dal toch echt zeker 10m.

Half 8: 30 knopen. Half 10: 30.6 knopen. 11.35: 32,40knopen bootspeed, terwijl we van twee golven af denderen. Een recordje voor ons als crew: in de afgelopen 3 jaar op deze boot hebben we nog nooit zo hard gevaren. Overdag een heerlijk zonnetje erbij. De snacks en foods heb ik weer aangevuld en iedereen is aan het genieten! De koude natte vermoeide nachten kan je dan toch wel weer heel makkelijk vergeten. Genieten is het!

Vannacht doen we een gijp van de kern van het lagedrukgebied af richting het zuiden. We gaan in de richting van Spanje. Na al die dagen rechtdoor denderen toch tijd voor een zeilmanoeuvre, dat was alweer even geleden!

Alle stack weer naar de andere kant, sleuren met alle spullen in de boot. Alles om weer een goede balans in de boot te krijgen en dat allemaal om 4 uur ‘s nachts.

20.15: 32,7 knopen bootspeed gevaren. Weer een nieuw record.

Het was het plan om te gijpen maar we doen het toch niet. De kern van het lagedrukgebied ligt hoger. Dus we varen nu onder de kern door, dit betekent dat we langzaam onze koers gaan aanpassen van voor de wind naar een reach naar aan de wind. Vervolgens gaan we overstag richting de straat van Gibraltar.

Dag 9 Zondag

Een nacht waar we naar het midden van de kern van het lagedrukgebied voeren, relatief weinig wind. Nog steeds met de FRO en alle reven eruit. Even geen water op het dek en geen zoute spray in je ogen. Iedereen kan even ontspannen zeilen. In de vroege ochtend een zeilwissel van de FRO naar de J1. Stack weer naar de andere kant en we gaan overstag.

Als je achteromkeek zag je heel duidelijk de scherpe rand om de opklaring van het centrum van het lagedrukgebied. We varen langzaam de kern uit nu met één rif en de J1. Nog steeds up wind over bakboord. In de vroege ochtend was de sea state heel naar met 15 knopen wind en één rif ramde we echt op elke golf. Aan het eind van de middag werd de zee wat rustiger. 10 knopen bootspeed gemiddeld, toch zeker minder dan de helft van de bootspeed van de afgelopen dagen.

Medisch een aantal zaakjes aan het behandelen, wat ontstoken wondjes. Zonneallergie op de handen, spier kneuzingen en obstipatie. Gelukkig allemaal geen major problemen en goed te verhelpen.

Ik ben weer in het bovenste van de drie bedjes geklommen, een bed onder helling en met ongeveer 70 cm tussen het bed en het ‘plafond’. In spring er altijd een beetje voorwaarts in. Dat springen doe ik al staand op een opstaand randje van de bak onder het onderste bed, waarin ook onze persoonlijke tassen liggen. Na de voorwaartse duik doe ik een soort heup rol en dan trek ik, half gebroken, mijn laarzen uit.

Overal in de boot is het nat of vochtig, dus terwijl je je zeilpak uittrekt probeer je helemaal niets aan te raken. Het is een soort van de vloer is lava, terwijl je helemaal door elkaar wordt geshaket. Alles kost hier meer tijd, het omkleden, het eten, het in je bed kruipen. Maar alles is gewenning.

We varen door up wind met de J1 en één rif, soms is er hele rottige sea state en soms bounchen we lekkerder door de golven. De wind varieert in fases van 22 tot 18 knopen. De wind draait door de nacht iets naar links waardoor we het buitenschootje op de jib hebben gezet om zo een ruimere koers met de jib te kunnen varen.

Dag 10 maandag

Na een semi donkere nacht varen we de dag in met nog steeds dezelfde setup als gister. De wind varieert nog steeds in fases en aan het eind van de ochtend komt het zonnetje een beetje kijken.

We varen langzaam door een gebied met wat minder wind. Het lijkt er zelfs op dat er echt heel weinig wind gaat zijn. Afgelopen nacht merkte ik dat ik echt te weinig voeding in mijn lichaam binnenkrijg. Eten is echt functioneel eten geworden. Ik moet er alles aan doen om maar calorieën binnen te krijgen. Vaak met best wat tegenzin. Mijn lichaam liet even duidelijk weten dat de energie laag was, een duidelijk teken dat ik niet alleen op de mensen en de boot moet letten maar ook af en toe meer aandacht aan mezelf moet besteden. Het is soms lastig om een goed balans te vinden tussen eten en slapen. Allebei van hoge prioriteit. Maar zoals ik eerder zei, alles kost hier meer tijd vooral als je aan het eten bent met flinke tegenzin terwijl je goed moe bent. Dan kies je er veel liever voor om meteen naar bed te gaan. Niet altijd de beste keuze dus. Even weer focussen op veel eten!

We beginnen langzaam het einde van de crossing te bereiken. Er wordt al gesproken over nog maar 2 nachtjes slapen en dan komen we aan land! Ondertussen gaat alles gewoon door, en moeten we nog wel een aantal dagen varen totdat we er zijn. Alles aan boord is klammig, vochtig of nat. Op de muren zit condens en bij de ingang naar buiten is het altijd nat van de druipende mensen die binnenkomen.

We hebben de bulkhead deuren naar voren al een paar dagen dicht zodat we een kleinere ruimte warm hoeven te houden, één deur van de ingang is dicht en in één ingang zit een half schot. Alles om het binnen iets behagelijker te maken.

Nadat je jezelf naar binnen wurmt door de halve opening in de deur, hou je je slingerend vast aan de handbars net boven en naast je hoofd. Net alsof je in de bus staat, maar dan rijd je met die bus onder helling over een soort mountainbike parcours met gaten in de weg.

Terwijl je je vasthoudt aan deze bar probeer je al half slingerend je zwemvest en jas uit te doen en aan je persoonlijke haakje te hangen.
De volgende stap is je zeilbroek en laarzen uitdoen, dit alles terwijl je nog steeds aan die bar bungelt en je ook nog je sokken droog moet houden. Uiteindelijk vind je, je weg weer naar je bed. Waar ik weer als een soort flamingo op mijn rug ga liggen.

Dag 11 dinsdag

De een na laatste nacht is achter de rug. Een nacht waar weer wat dolfijnen kwamen kijken, die zie je dan als een soort torpedo in het water oplichten door de licht gevende algen, nar als de hekgolf van de boot. Vannacht hebben we de jibstick/outrigger op de jib gezet. We varen nu een ruime windse hoek van 90/100 Twa, richting de straat van Gibraltar. Een reaching koers met af en toe een zonnetje en wat spray over het dek.

Ja, we kijken er nu wel echt met zijn allen naar uit om aan wal te komen. Lekker douchen, vers eten en een schoon bedje! Iedereen is al een paar dagen aan het fantaseren over wat hun eerste maaltijd wordt. Ik ga toch wel voor een lekker stukje vlees met gegrilde groente en zoete aardappel frietjes! Ohja en als ik op de kant aan kom drink ik het liefste een vers sapje en eet ik aardbeien, oh zooo lekker. Ik weet nog goed dat tijdens The Ocean Race Europe afgelopen jaar onze geweldige shore crew altijd klaar stond op de kant. Met allemaal lekkere hapjes en drankjes. Dat mis je nu buiten het wedstrijdseizoen wel echt. Maar gelukkig kunnen we goed voor onszelf zorgen. We varen langzaam de laatste nacht in, het aftellen en het uitkijken naar enige vorm van comfort is echt begonnen.

Dag 12 woensdag
DE LAATSTE DAG!

De laatste dag hebben we nog steeds gemiddeld 20 knopen wind. De zee wordt steeds vlakker en we zien opeens weer boten om ons heen. Je ruikt het land al van ver! Hoe dichter we bij het land komen hoe warmer het wordt.

Het is een warm welkom. Helemaal als we Anita op de kant zien staan met wat koude drankjes en verse broodjes. Het was een intensieve, snelle en ontzettend mooie oversteek. In ruim 10 dagen zijn we over de oceaan gecrost!

Groeten,

Laura van Veen

Sailors Journal - Laura van Veen over haar Transatlantic